Bring-your-kids-to-work-day

Met de paplepel

Al bijna vijf jaar werk ik als begeleider van mensen met dementie. Ik praat er thuis vaak over, zeker ook waar mijn dochters bij zijn (net 6 en bijna 11 jaar). Ik vertel over de grappige voorvallen die ik mee maak, maar ik zorg er ook altijd voor dat ik heel duidelijk ben over een respectvolle benadering, geduld en rust. Mijn jongste dochter heeft in het verleden wel eens mee gemoeten naar een cliënt: ik viel in voor een ziek teamlid op mijn vrije dag en zij zat nog niet op schoot. Een dame bij wie ik kwam woonde vlakbij het winkelcentrum waar wij onze boodschappen doen, en zo ontmoette we haar wel eens. Een meneer bij wie ik lang werkte heeft wel eens bij ons thuis meegegeten en mijn kinderen vonden zo’n “bonusopa” best leuk.

Mogen we mee?

Nu is het kerstvakantie en mijn dochters vroegen of ze mee mochten naar mijn cliënte die in een verpleeghuis woont. Het was een succes. Ik was zo verrukt te zien hoe vriendelijk, beleefd en behulpzaam mijn meiden waren. Niet lacherig als mevrouw hen voor de twintigste keer hun naam en leeftijd vroeg, maar geduldig antwoord gaven.

Scholing

Dit jaar hoop ik op de school van mijn kinderen in de hogere klassen een presentatie te mogen geven zodat kinderen al op jonge leeftijd aandacht leren hebben voor mensen met dementie. Heel gewone mensen die een groot deel uitmaken van onze samenleving.

Ik ben trots op mijn dochters!